W świetle teologii katolickiej, pytanie o to, czy Bóg jest zawsze po stronie sprawiedliwości, nawet jeśli wydaje się inaczej, wymaga głębokiego zrozumienia natury Boga, sprawiedliwości, oraz sposobu, w jaki Bóg działa w świecie. Bóg, będący źródłem wszelkiej sprawiedliwości, jest niezmiennie sprawiedliwy w swoim istnieniu i działaniu. Jednakże ludzka perspektywa na sprawiedliwość często ogranicza się do bezpośrednich i zrozumiałych dla nas konsekwencji działań, ignorując szerszy kontekst boskich planów.
Teologia katolicka naucza, że Bóg jest absolutnie dobry i sprawiedliwy, a Jego działanie zawsze służy najwyższemu dobru, choć ludzki umysł nie zawsze jest w stanie to pojąć. W Księdze Izajasza (55,8-9) znajdujemy słowa, które oddają tę myśl: „Moje myśli nie są waszymi myślami, ani wasze drogi moimi drogami – mówi Pan. Jak niebiosa są wyższe od ziemi, tak moje drogi są wyższe od waszych dróg, a myśli moje niż wasze myśli”. Te słowa podkreślają, że Boże rozumienie dobra i sprawiedliwości wykracza poza ludzką zdolność pojmowania.
Ponadto, wolna wola jest kluczowym elementem, który Bóg dał ludziom. Pozwala ona na podejmowanie decyzji, które mogą prowadzić zarówno do dobra, jak i do zła. Często, gdy ludzie wybierają zło, pojawia się pytanie o sprawiedliwość Boga. Jednakże, w kontekście teologii katolickiej, wolna wola jest konieczna do prawdziwej miłości i dobra, nawet jeśli prowadzi to do wyborów, które wydają się być niesprawiedliwe. Bóg szanuje ludzką wolność, jednocześnie kierując ludzkość ku swojemu ostatecznemu planowi zbawienia, który jest niezrozumiały z ludzkiej perspektywy.
Cierpienie i zło w świecie często są postrzegane jako dowody przeciwko istnieniu sprawiedliwego Boga. Święty Augustyn argumentował, że zło nie posiada bytu samo w sobie, lecz jest brakiem dobra, analogicznie do ciemności, która jest brakiem światła. Bóg dopuszcza istnienie zła, aby z niego wyprowadzić większe dobro, co jest wyrazem Jego sprawiedliwości. Przykładem może być historia Józefa z Księgi Rodzaju, który został sprzedany przez swoich braci do niewoli, a ostatecznie jego historia przyczyniła się do uratowania życia wielu ludzi podczas głodu w Egipcie.
Miłosierdzie Boże jest kolejnym aspektem, który należy uwzględnić. Sprawiedliwość bez miłosierdzia byłaby surowa i nieubłagana, a miłosierdzie bez sprawiedliwości prowadziłoby do anarchii i moralnego relatywizmu. W chrześcijaństwie, Jezus Chrystus jest najdoskonalszym połączeniem sprawiedliwości i miłosierdzia. Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie są fundamentem zbawienia dla ludzkości, pokazując, że Bóg jest zarówno sprawiedliwy, jak i miłosierny.
Rozważając cierpienie niewinnych, teologia katolicka podkreśla, że Bóg jest w stanie przemienić nawet największe zło i cierpienie w coś dobrego. Ostatecznym celem życia ludzkiego nie jest unikanie cierpienia za wszelką cenę, lecz osiągnięcie wiecznej komunii z Bogiem, w której pełnia sprawiedliwości zostanie objawiona. Święty Paweł w Liście do Rzymian (8,28) pisze: „Wiemy zaś, że wszystko współdziała ku dobremu tym, którzy Boga miłują”.
W kontekście teologicznym, sprawiedliwość Boga często objawia się w sposób, który wykracza poza nasze życie na ziemi. Perspektywa wieczności pozwala chrześcijanom zrozumieć, że ostateczna sprawiedliwość zostanie osiągnięta nie w tym życiu, ale w życiu wiecznym. Dlatego też, chociaż z pozoru może się wydawać, że Bóg nie jest po stronie sprawiedliwości, teologia katolicka naucza, że w Jego wiecznym planie, sprawiedliwość jest niezmiennie obecna i zostanie ostatecznie objawiona w pełni w Królestwie Bożym.
Podsumowując, Bóg jest zawsze po stronie sprawiedliwości, chociaż sposób, w jaki sprawiedliwość ta jest realizowana, często wykracza poza ludzkie zrozumienie i postrzeganie. Wymaga to od wiernych zaufania do Bożego planu, cierpliwości w oczekiwaniu na jego pełne objawienie, i zaangażowania w życie zgodne z Jego przykazaniami, nawet w obliczu niewytłumaczalnego zła i cierpienia.